Bir gün bir derviş,
Bir kucak dolusu elma ile bayırlar aşan bir genç kıza rastlamış…
Bozkırın sıcağında yorgunluktan al almış kızın yanakları..
“Nereye gidersin? Ne doldurdun kucağına?”
Diye sormuş derviş.
Uzak bir tarlayı işaret etmiş kız:
“Sevdiğim çalışıyor orada…
Ona elma götürüyorum.”
“Kaç tane” diye soruvermiş derviş.
Kız şaşkın:
“İnsan sevdiğine götürdüğü şeyi sayar mı hiç?” deyivermiş..
Ve usulca koparıvermiş derviş elindeki tespihin ipini..
2 yorum:
İnsan sevdiğinde götürdüğünü de getirdiğini de saymaz, saymamalı ama ne yazık ki çevreme baktığımda aşk ve sevgi diye yaşanılan onca şey hep alınan verilenle ölçülüyor. Bunların üzerine ilişkiler kuruluyor. Üzülüyorum çünkü gittikçe sevgiden uzaklaştığımızı hissediyorum. Sevgiyle kal Derviş, hayat bize sayamayacağımız şeyler veriyor çünkü...
Çok anlamlıymış yaa :)
Yorum Gönder