Bırak Sevgi Seni Bulsun

Bırak Sevgi Seni Bulsun 


Iyi kalpli, yalniz bir adam, bir gün bir koza bulur. Kozanin icinde kücük 
bir tirtil vardir. Adam çok sever bu tirtili, onunla tüm yalnizligini, tüm 
sevgisini paylasir. 

Gel zaman git zaman tirtil büyür, güzel bir kelebek olur. Adam, kelebegine 
hayran... birakamaz bir türlü... Aslinda kelebegin aklinda daglar, kirlar, 
çiçekler vardir da; kiyamaz bir türlü adama ve sevgisine, yalniz birakamaz 
onu... Üç günlük ömrünü sevildigi ve sevdigi yerde geçirmeye hazirdir... 

Ama adam bilir ki; "Sevmek bazen vazgeçmeyi de bilmektir" ... Kelebegine 
son kez bakar ve onu saliverir özgürlügüne, kirlarina, çiçeklerine 
dogru... 

Kelebek mutlu olmasina mutlu olur ama hiç bir meltem, hiç bir çiçek 
yapragi adamin avucunun sicakligini andirmaz... Aklinda adam, o çiçek 
senin bu çiçek benim dolasir saatlerce... Adam bir kelebege sevdali, bakip 
durur bosluguna. Kelebekse hala konacak sicak bir avuç aramakta... 

Böylece kelebek sunu anlar: BAZEN AIT OLDUGUMUZ YER ORASIDIR; SICAK BIR 
AVUCTUR BILIRIZ AMA O YERIN BIZE AIT OLMA IHTIMALI BIR HIÇTIR ... 
Böylece adam sunu anlar: HIÇ BIR SEVDAYI YALNIZCA SEVGIYLE YASATAMAZSINIZ 
... 

O günden sonra kelebek, adama duydugu özlemi gömecek bir dag aramaya 
baslar, ama gücü tükenene dek arayis da bulamayinca anlar ki; HIÇ BIR DAG 
BIR ÖZLEMI GÖMEBILECEGINIZ KADAR BÜYÜK DEGILDIR ... 

Adamsa sevdasini koyar simsicak avuçlarina; kelebegin yerine... 

Sevgili dostum; Herkes bir seyler yasar; iyi ya da kötü, dogru ya da 
yanlis... Yasadiklarindan bir çikarim yaparak hayatina bir yol verir; ayni 
zamanda düsüncelerine de... 

Birak SEVGI seni bulsun...